Inmiddels drie dagen verder staat de teller op 789 km en 14.700 hoogtemeters voor Team Eazit. Drie dagen met flink wat klimwerk maar ook wat ‘rustigere’ routes langs graslanden en door de bossen. Langzaamaan beginnen her en der pijntjes op te spelen, maar het team gaat er volledig voor! Benieuwd hoe het team de afgelopen drie dagen heeft ervaren? Lees dan snel verder!

Dag 3: Passy > Saint-Claude

Dag drie was een etappe van 165 km met 2.800 hoogtemeters. Na de eerste twee dagen met veel klimwerk, gaan we daar op dag drie dus gewoon mee door. De dag begon met ongeveer 35 km vlak of licht dalend, wat erg prettig is. Zo konden we eerst nog even warm worden voordat de weg omhoog begon te lopen.

In deze prachtige, afwisselende etappe kregen we veel korte beklimmingen voor de kiezen. Het klimmen begon met de La Chapelle-Rambaud. Na de afdaling gingen we eigenlijk direct de Col de la Croisette op, daarna een tussenstuk waarbij het continu op en af ging. Aan het eind van de rit nog Les Cretes en Col de la Croix de la Serra.

De klimmetjes waren wat korter en steiler dan het echte alpen werk, maar door de hoeveelheid toch best zwaar. Het afdalen is echter heerlijk met mooie lopende bochten waarin we soms wel 70 km per uur gingen. Het was met al het andere verkeer wel goed opletten, maar de Fransen zijn wielrenners wel gewend, ook al zijn ze er geen fan van.

Het weer is echt top! Op een paar spetters na is er geen druppel regen gevallen en tot nu toe is het elke dag tussen de 20-25 graden. De tussenstand na drie dagen: 460 km en 9.000 hoogtemeters.

Dag 4: Saint-Claude > Audincourt

Op dag vier stond de langste etappe van Tour for Life op de planning: 180 km. En met ‘maar’ 2.000 hoogtemeters bevat de etappe van vandaag wel minder klimwerk dan de eerste drie dagen. Langzaamaan beginnen her en der ook de pijntjes op te spelen. Na drie dagen op de fiets te zitten begin je dat toch wel te merken.

De route was lekker rustig, vooral veel langs graslanden en af en toe stukken door het bos. Vooraf werd er gewaarschuwd dat het een lange etappe zou worden als er noorderwind zou staan. En je raadt het al.. Er stond noorderwind en een flinke ook!

Onderweg zijn we op een klim nog voorbijgereden door de opleidingsploeg van het Jumbo Visma wielerteam. Het leek wel een windvlaag, zo hard rijden zij omhoog. Waar wij 10 tot 15 km per uur omhoog gaan halen zij bijna een dubbele snelheid. Niet heel motiverend om te zien hoe makkelijk zij naar boven rijden terwijl je zelf aan het ploeteren bent om boven te komen.

Om de dag door te komen eten we veel. We verbruiken tussen de 4.000 en 5.000 calorieën op een dag. Een greep uit ons eetassortiment:

• Ontbijt: 6 boterhammen, yoghurt met cruesli, melk, appelsientje
• Checkpoint 1: halve banaan, balisto, pannekoek, chips, ontbijtkoek, winegums
• Checkpoint 2: hetzelfde plus bouillonsoep
• Drinken: 4 tot 6 bidons leeg van 750 ml
• Verder onderweg: 2 gelletjes en 2 repen
• Avondeten: soep / bord pasta / rijst en kip / aardappels / yoghurt met cruesli en koffie..

Tussen 9 uur en half 10 gaan we slapen en om 6.15 uur staan we op. Tegen achten vertrekken we weer…

Dag 5: Audincourt > Xonrupt-Longemer

Dag vijf was een relatief korte rit met veel klimwerk. Een mooie rit door de Vogezen. Vandaag staat er een rit van 139 km met 2.800 hoogtemeters op het programma.

Na een vlakke aanloop van ongeveer 40 km kwam de eerste klim, de Col du Ballon D’Alsace. Een van de bekendere cols in de Vogezen. Een werkelijk schitterende omgeving om in te fietsen. Door de bossen en over kleine en smalle wegen door de dorpjes met weinig verkeer. Edwin en Patrick kenden deze klim al van een eerdere rit in de Vogezen en er was wat angst te bespeuren. Gelukkig bleek tijdens de rit dat deze col van de ‘makkelijke’ kant opgereden werd, maar dat was alsnog 16,4 km klimmen.

De volgende klim was de Col du Page, een redelijk korte klim van 7 km maar met stukjes van 10% stijging erin. Hierna volgde nog de Col du Bramont, geen steile maar juist weer een hele lange van 18,7 km. En als laatste om de dag af te sluiten nog de Col des Feignes sous Vologne, op papier een makkie, maar zo aan het einde van een rit is elke meter omhoog (te) veel. Deze laatste klim was nog ruim 10 km met een gemiddelde van 3,1%.

Iedere avond is er de ‘avondetappe’. Dan wordt er met filmpjes en foto’s terug gekeken op de dag en is er een evaluatie rondom veiligheid en tips voor de wielrenners. Daarnaast wordt er altijd een team of persoon uitgelicht met een persoonlijk verhaal rondom zijn/haar motivatie om geld in te zamelen voor kankeronderzoek. Dit zijn veelal mooie en persoonlijke verhalen die indruk maken. Er is terecht veel aandacht voor de ongeveer 200 vrijwilligers. Er is een opbouwploeg, bezetting op de checkpoints, drie koks (er gaan drie vrachtwagens mee met heel veel eten, tenten, tafels, stoelen, etc..), tien masseurs/masseuses, mecaniciens, motards (6), etc. De organisatie is echt perfect en de sfeer is goed. Iedereen helpt elkaar en is sociaal ingesteld. Een topevent!